Mijn jongste dochtertje, Anette, heeft coeliakie. Een mooi woord voor glutenintolerantie. Maar dan de auto-immuunziekte. Gluten beschadigen haar darmen, met slechte opname van voedingsstoffen, diarree, constipatie, groeiachterstand, vermoeidheid,… als gevolg. Gluten kan je voornamelijk vinden in de meeste granen, zoals tarwe en gerst (geen biertjes dus…) . De enige behandeling voor deze aandoening is een levenslang, strikt glutenvrij dieet.
Tot zover het medische stukje… Weet je welke 4 vragen of opmerkingen ik altijd als eerste krijg als ik hierover begin?
Kan ze daar niet uitgroeien? Nee!
Moet je dan af en toe een beetje gluten geven, zodat ze er gewend aan wordt? Nope!
Hebben ze daar geen medicijnen voor? Nieje!
En mijn persoonlijke favoriet… Een beetje kan toch geen kwaad zeker? JAWEL!
Als vijfde vraag krijg ik vaak te horen hoe we dit ontdekt hebben. Dus… Hier komt A’s verhaal.
Anette was een mega rustige baby. Zij kon uren in haar relax, box of maxicosi liggen rondkijken. Ik kon haar overal mee naartoe nemen. Ze was altijd vrolijk en leerde elke dag dingen bij. Ze sliep ook al op vier maanden netjes door (YAY!).
Toen ze een jaar werd, veranderde er wat… Anette was heel vaak ziek. Ze werd een aantal keer opgenomen omdat ze zo snel verzwakte met een onschuldige kinderziekte. Ze sukkelde dan ook van het ene ziek zijn in het andere… Op zich gingen er bij ons geen alarmbelletjes rinkelen, want haar oudere zussen waren ‘kettingziek’, zoals dat wordt genoemd. Toen Anette anderhalf werd ging het van kwaad naar erger. Ze speelde niet meer, wilde de hele dag gepakt worden, huilde continu, had heel veel last van scheidingsangst,… Ze at ook super veel, maar groeide niet en kwam niet bij. Maar de dokters maakten er niet heel van… Er werd eens geopperd dat autisme een mogelijkheid was, maar ze was nog veel te jong om te testen. Sterk karaktertje, peuterpuber,… Anette maakte geen contact met andere mensen. Het liefste kleefde ze een hele dag tegen mij. Buik tegen buik.
Kort voor haar tweede verjaardag sliep A. plots niet meer door. Wekenlang sliep ze amper twee uur per nacht. Een hele nacht lang stond ze recht in haar bedje te huilen. We probeerden alles! Co- sleeping, negeren (auw mijn moederhart), bij haar blijven tot ze insliep (uren heb ik op die grond in haar kamer gezeten), boos worden,… Niets hielp! Na een aantal weken, ging ik radeloos en uitgeput naar de pediater. Ook hier kreeg ik te horen dat dit waarschijnlijk ‘de leeftijd’ was en dat ze een erg sterk karaktertje heeft. Na wat aandringen, werd er dan toch bloed getrokken en de rest is geschiedenis.
Coeliakie was de diagnose en een verandering van ons hele eetpatroon was het antwoord.
Ondertussen eet Anette bijna een half jaar glutenvrij. Haar laatste controle was zeer goed. Ik heb een ander kind in huis. Zelfstandig, speels, grappig, vlot van tong,… Wat een verandering in gedrag en uiterlijk! Vergelijk de foto’s zelf maar…
Een laatste vraag die mensen stellen: Is dat niet moeilijk glutenvrij eten? Wel, ja en nee… We zijn het ondertussen al gewend. Het is vooral moeilijk om de juiste en lekkere glutenvrije producten te vinden. We moeten hier vaak een aantal dorpen voor verder rijden. Het thuis koken blijft voor ons echter hetzelfde. Ik kookte hiervoor al altijd vers en dat is nu zeer nodig. Het uiteten is echter een ramp, net zoals uitstapjes. Er zijn maar weinig restaurants, pretparken, speeltuinen met iets glutenvrij op het menu. En als er dan wel iets glutenvrij op staat, dan is het niet glutenvrij bereid. Ah ja… want die lekkere glutenblije producten, mogen zeker niet in contact komen met de glutenboze!
Ach… Mag ik stiekem even blij zijn dat A. nog niet naar de kleuterklas gaat, door de Coronacrisis. Want dat… dat zal een ander paar mouwen zijn!
Mijn mama is juf 
Geef een reactie